Biebrzański Park Narodowy - w trosce o bagna

Ścieżka "Czerwone Bagno"

Znajduje się w odległości 4,3 km od leśniczówki Grzędy. Ścieżka prowadzi drewnianą kładką i po 1000 m dociera do platformy widokowej u granic Czerwonego Bagna.  Obszar Ochrony Ścisłej "Czerwone Bagno" nie jest udostępniany turystycznie. Powrót odbywa się tą samą drogą.

Na ścieżce można zapoznać się z budową i charakterystyczną roślinnością boru bagiennego - . Przy wejściu na ścieżkę, po lewej stronie stoi stara, uschnięta sosna - tzw. "święta sosna", na której dawni mieszkańcy Grzęd zawiesili kapliczkę, jako wotum dziękczynne za uczynione cuda. Warto zwrócić uwagę na dużą ilość świerkowych siewek i podrostu (młodych drzewek). Jest to proces naturalnego odnawiania się świerka i następowania po sobie kolejnych generacji lasu. 

• autor: BPN, data: 2010-08-06

W warstwie runa i ściółki wyróżniają się duże krzewinki: borówka bagienna (Vaccinum uliginosum) (tzw. pijanica lub łochynia) oraz bagno zwyczajne (Ledum palustre). Kolejnym gatunkiem charakterystycznym dla boru bagiennego jest rosnąca w kępach wełnianka pochwowata (Eriophorum vaginatum). Ta zakwitająca wczesną wiosną trawa, w czerwcu wykształca białe, puszyste owocostany.

Mchy torfowce (Sphagnum) to kolejny charakterystyczny element tego zbiorowiska. Torfowce są głównym składnikiem zalegającego w podłożu torfu. Małą domieszkę stanowią martwe części innych roślin, owadów czy resztki rozkładającego się drewna. Na zwartym kobiercu torfowców znaleźć można jeszcze dwie inne interesujące rośliny - żurawinę błotną (Vaccinum oxycoccus) i rosiczkę okrągłolistną (Drosera rotundufolia).

Bór bagienny przechodzi w dalszej części ścieżki w formę boru wilgotnego. Ostatni odcinek drogi to fragment olsu, a następnie torfowisko niskie zarastające trzciną, wierzbą i brzozą. Wzdłuż ścieżki obok dominującej sosny rośnie typowa dla tego zbiorowiska brzoza omszona (Betula pubescens). Łatwo odróżnić ją od brzozy brodawkowatej po delikatnym włoskowym nalocie na liściach i pędach, wyczuwalnym w dotyku.